Chaos in de orde scheppen

Ik heb mijn afstudeeronderzoek in Mumbai gedaan, voor veel mensen bekend als Bombay. Counterpart daar ter plekke was YUVA, een NGO die werkt voor en vooral met zoals ze het zelf noemen "gemarginaliseerde mensen". Je kan het grofweg vertalen als "de armen". En in India heeft dat toch nog een wat andere lading dan in Nederland. Op het moment dat ik er was (okee, ik ben oud, dat was begin jaren '90), was een speciale aandachtsgroep voor hen de ragpickers: mensen die hun brood verdienden door op de vuilnisbelten rond te scharrelen en specifieke afvalresten eruit te halen. Afvalscheiding achteraf. Ieder had een eigen specialisme. Plastic was er zo een. Je zag mensen met grote hoeveelheden daarvan sjouwen. Deed me indertijd een beetje denken aan de fantasiefiguren uit animatiefilms: gebogen lopende mensen, met enorme bulten van verzamelde troep op hun rug. Ik was jong, en accepteerde het als een gegeven. Mensen gingen naar de stad om niet te verhongeren op een verarmd

  a roadmap that is not a map in the drawing style of moebius (MidjourneyAI) Dit is een vervolg op de post Vrijwillige transparantie zonder transparantie Het formele antwoord op mijn WOO-verzoek is binnen. En ik zit daarmee een beetje in dubio. Als ik het heel plat sla, dan zou mijn conclusie kunnen zijn dat ik het begrijp en in dezelfde situatie mogelijk ongeveer hetzelfde had gedaan, en tegelijkertijd ben ik van mening dat het besluit voor de vrijwillige transparantie mogelijk met onjuiste argumenten is onderbouwd. Okee, genoeg vage beschrijvingen. De RUD Utrecht gaat fuseren. Met de ODRU. Althans, er is een voornemen daartoe, en er is zelfs een routekaart . Nou ja, een stuk tekst van 28 pagina's zonder enige vorm van kaart erin, dat dan routekaart wordt genoemd. De kaart als metafoor gebruiken zonder écht een kaart te gebruiken, daar vind ik ook wel wat van. Je passeert dan toch mensen als Martijn Kessler , Jean Klare en Sebas van den Brink , die hier wél

  Het is weer die tijd van het jaar: de Sint is in het land, dus er stommelen lieden op je dak, voorzien van roetvegen. De goede lezer begrijpt het al: ik heb weer eens schoorsteenvegers aan de deur. Of in ieder geval: er is stilletjes een briefje in mijn brievenbus gegooid door een schoorsteenveger. Dat is onwenselijk. Ik heb niet voor niets een ja/nee sticker op de deur, en die ja staat niet voor schoorsteenvegers. Althans, dat is niet de standaard uitzondering daarvoor. "Aan de bewoners van dit adres" doet de gemeente ook wel, maar dat is dan weer geen reclame. Kortom, hier past een stevig uitgesproken "foei!" Dan denk ik even een heel klein stapje verder, en vraag me af hoe de schoorsteenveger in de toekomst zijn (of haar, maar in ieder geval in deze regio voornamelijk zijn) brood gaat verdienen. Met de opkomst van stadsverwarming, all-electric huizen en andere nieuwigheden is dit geen bestaanszeker beroep meer. Tegelijk: het opent de mogelijkheid voor een mooie